Madalas nating marinig ang salitang “magnanakaw” sa pulitika. Minsan, nakakatawa, pero mas madalas, nakakagalit. Pero ano nga ba ang mas nakakagalit? Ang magnanakaw ba na nasa posisyon, o ang mga taong patuloy na sumusuporta sa kanya?
Madali lang sabihin na biktima ka. Biktima ka ng korapsyon, biktima ka ng sistema, biktima ka ng kahirapan. Pero paano kung ang mismong pinili mo ay ang nagnakaw? Paano kung ang mismong boto mo ang naglagay sa kanya sa kapangyarihan?
Hindi ka na biktima. Kasamahan ka na sa krimen.
Kapag sumusuporta ka sa isang lider na alam mong nagnakaw, hindi ka lang nananahimik. Nagiging kaso-kasama ka sa bawat kaban ng yaman na ninanakaw, sa bawat serbisyong ipinagkait sa mahihirap, at sa bawat pangarap na nawawasak. Ang suporta mo ay parang pang-ahit sa balbas ng magnanakaw—nagbibigay-daan sa kanya para magpatuloy sa masamang gawain.
Hindi sapat na sabihin mong "wala kang magagawa." Meron! Ang boto mo ay isang sandata. Ang pagiging mulat ay isang panangga. Ang paglaban sa kasinungalingan ay isang obligasyon.
Ang tunay na biktima ay ang mga taong walang boses—ang mga mahihirap na lalong naghihirap dahil sa korapsyon. Ang mga pamilyang walang makain, ang mga mag-aaral na walang maayos na silid-aralan, at ang mga maysakit na walang pambili ng gamot. Sila ang mga totoong biktima, dahil hindi sila ang pumili sa magnanakaw. Ang tanging "krimen" nila ay ang pagiging mahirap, na lalong pinalala ng mga taong pinili mo.
Kaya kung ikaw ay sumusuporta sa isang magnanakaw sa kapangyarihan, huwag kang magpanggap na biktima. Harapin mo ang katotohanan: kabahagi ka ng krimen. At kung gusto mo talagang lumaya mula sa pagiging kasabwat, ang unang hakbang ay ang maging matalino sa susunod na pagpili.
0 Comments